هرچند کمی طولانی ، اما خواندن و انتشار این مقاله بسیار جالب و مفید موکدا" توصیه میگردد:

عامل PH بدن، مرز مرگ و زندگی!!
---------------------------------------
شاید توجه به PH بدن انسان مهمترین بحث در حوزه بهداشت و سلامتی انسان باشد. بحثی که به تمام امور روزمره‌ ما مربوط است اعم از تغذیه، داشتن انرژی و شادابی، آرامش و تقریباً تمام بیماری‌های مزمن.

عامل PH معیاری بر اساس اتم‌های هیدروژن موجود در محلول‌ها و برای اندازه‌گیری شدت اسیدی و قلیایی بودن آنهاست . به طوری که کیفیت اسیدی یا قلیایی بودن محلول‌ها را به کمیت تبدیل کرده و آن را با عدد به ما نشان می‌دهد.

مبنای اندازه‌گیری PH از صفر تا چهارده است، در این مبنای اندازه‌گیری عدد هفت نشانگر PH خنثی است یعنی در این PH محلول نه اسیدی است و نه قلیایی.

آب خالص یا آب مقطر در این PH قرار دارد. هرچه PH از عدد هفت فراتر رود محلول قلیایی‌تر می‌شود و هرچه PH از عدد هفت پایین‌تر بیاید محلول اسیدی‌تر می‌شود.

قسمت‌های مختلف بدن ما دارای عددهای PH گوناگونی هستند.

حساس‌ترین قسمت بدن ما به تغییرات PH خون است. خون ما اندکی قلیایی است و PH آن حدود 7/4 می‌باشد. تغییرات PH خون حتی در حد چند دهم در این عدد مرگ را به دنبال خواهد داشت به همین دلیل نیروی حیاتی بدن جلوی تغییرات PH خون را به هر قیمتی خواهد گرفت.

قسمت‌های مختلف بدن بنا به شرایط و وظیفه‌ای دارند می‌توانند اسیدی یا قلیایی باشند. PH اسید معده حدود 1/5 است که به شدت اسیدی است. PH ادرار حدود 5 تا 5/5 است که به نسبت اسیدی است. این اسیدیته‌ی ادرار کمک می‌کند که عوامل بیماری‌زا مانند باکتری‌ها در آن رشد نکنند، به هم خوردن اسیدیته‌ ادرار می‌تواند عفونت‌های دستگاه ادراری را به دنبال داشته باشد.

PH پوست بدن ما نیز حدود 5/5 است که باز هم این PH اسیدی است علت آن هم این است که پوست اندامي ‌‌است که به طور مداوم در تماس با عوامل بیماری زا قرار دارد، این اسیدیته به پوست کمک می‌کند که این عوامل در تماس با پوست انسان نابود شوند و نتوانند با نفوذ به بدن انسان در درون بدن مشکلات ایجاد کنند. ترشحات پانکراس که به درون روده‌ها ترشح می‌شوند دارای PH حدود 8/8 هستند و به شدت قلیایی هستند، به همین نسبت روده‌های ما نیز شدیداً قلیایی هستند.

اما PH بزاق ما نیز مانند خون اندکی قلیایی است. به طور کلی PH سلول هاو اندام‌های درونی ما تمایل به قلیایی بودن دارد و چرخش این PH به سمت اسیدی شدن بستر بسیاری از بیماری‌هاست.

دقت داشته باشید اسیدی شدن اندام‌ها بستر بیماری‌هاست و نه علت بیماری‌ها. در این بستر عوامل مهاجم و سلول‌های زیانبار راحت‌تر به رشد و فعالیت می‌پردازند.

به این مثال توجه کنید. فرض کنید در جامعه‌ای فقر گسترش پیدا می‌کند، افرادی متوسل به چپاول و دست‌اندازی به مال دیگران می‌شوند، گروه بزرگی نیز به خاطر فقر دچار تنش های شدید شده و تغییر رویه و اخلاق می‌دهند ، پیامد این داستان افزایش استفاده از سلاح سرد جهت حمله به گروه اول و جهت دفاع بحقوق چپاول شده گروه دوم است که طبیعتاً افزایش آمار قتل با سلاح سرد را به دنبال دارد.

در این مثال علت افزایش قتل ها حمل سلاح سرد است اما بستری که این قتل ها در آن افزایش یافته همانا بستر فقر است.

PH سلول هاي بدن نیز زمانی که اسیدی می‌شود دقیقاً مصداق مثال بالا را دارد. رفتار همه‌ی سلول‌ها یکسان نیست. برخی از سلول‌ها مانند افرادی که چاقو به دست گرفته و به جان همنوعان خویش می‌افتند تغییر رفتار داده و به خود بدن حمله می‌کنند بقیه‌ی سلول‌ها نیز مانند آدم های کم حوصله ی مثال بالا رمق و توانایی کافی برای انجام وظایف محوله را ندارند. اما چرا تعادل PH بدن تا این اندازه مهم است؟

فعالیت دو عامل که تمام زندگی ما در هر لحظه به آنها وابسته است به تنظیم PH بدن بستگی دارد. این دو عامل عبارتند از آنزیم و اکسیژن.

آنزیم‌ها تمام واکنش‌های بدن ما را در اختیار دارند و بدون آنها زندگی ممکن نیست و این آنزیم‌ها فقط در PH تعریف شده‌ی طبیعی بهترین عملکرد را دارند. هرچه از آن PH طبیعی فاصله بگیریم کارآیی آنزیم‌ها کاهش می‌یابد. در مورد نقش اکسیژن هم که همه می‌دانیم تک تک سلول‌هاي بدن ما برای زنده ماندن به اکسیژن وابسته هستند.

در محیط ‌های اسیدی اکسیژن کم است و سلول‌های بدن برای تامین اکسیژن مورد نیاز خود با دشواری روبرو می‌شوند. بدن ما مکانیسم‌های خاصی برای حفظ تعادل PH خود دارد.

اصلی‌ترین راه حفظ PH و جلوگیری از اسیدی شدن خون استفاده از مواد کانی بدن و سرآمد آنها کلسیم است.

سه عامل سطح PH بدن ما را تغییر می‌دهند، هوایی که تنفس می‌کنیم، آبی که می‌نوشیم و خوراکی که می‌خوریم.

هوای شهرهای آلوده PH بدن را به شدت اسیدی می‌کنند مکانیسم تاثیر هوای آلوده بر مایعات بدن ما مشابه مکانیسم‌ باران اسیدی است که خفگی ماهی‌های یک دریاچه را به دنبال دارد. وقتی قطرات باران در شهرهای آلوده شروع به بارش می‌کنند قبل از رسیدن به زمین با سموم موجود در هوا ترکیب شده و تولید اسید می‌نمایند، اسید تولید شده به دریاچه وارد شده و با اکسیژن محلول در آب پیوند می‌خورد و اکسیژن قابل دستیابی برای ماهی‌ها را به شدت کاهش می‌دهد و باعث می‌شود که ماهی‌ها بر اثر کمبود اکسیژن خفه شوند.

مشابه همین اتفاق برای سلول‌های بدن ما می‌افتد. هوای آلوده را از طریق ریه‌ها وارد جریان خون می‌کنیم، هوای آلوده محیط بدن را اسیدی و اکسیژن را برای سلول‌ها غیرقابل دسترس می‌سازد.

در واقع افرادی که در شهرهای آلوده زندگی می‌کنند در هر لحظه بدن خود را در ستیز دائم برای قلیایی نگه داشتن خود قرار می‌دهند، این اصلی‌ترین دلیل است که مردم شهرهای آلوده در بیشتر مواقع و به ویژه پس از برخاستن از خواب احساس سرزندگی و شادابی نمی‌کنند و سه بیماری بزرگ یعنی بیماری‌های قلبی، پوکی استخوان و سرطان محصولات چنین فرآیندی هستند.

آبی که می‌نوشیم حتماً باید قلیایی و با PH حدود 8.5 تا 9 باشد. بیش از دو سوم از بدن ما از آب ساخته شده است. خون بدن ما هر چهار ماه یکبار به طور کامل تعویض می‌شود و خون جدید از آن چه می‌خوریم و می‌آشامیم ساخته می‌شود. خون تمیز و پر اکسیژن و قلیایی از آب قلیایی ساخته می‌شود. منابع آبی کره‌ی زمین در روزگاران کهن قلیایی بودند اما به مرور زمان و بر اثر دخالت بشر و شيرين کاري هایی به نام تکنولوژی امروزه به غیر از چند نقطه‌ی زمین آب قلیایی طبیعی ندارند و آب بیشتر چشمه‌ها نیز خنثی و یا اندکی قلیایی است.

منبع آب مصرفی بیشتر مردم کره‌ی زمین آب لوله‌کشی شهری است، آب لوله‌کشی شهری علاوه بر این که صدها نوع مواد شیمیایی سمي ‌‌و سرآمد همه‌ی آنها کلر و فلوراید فراوان دارد PH اسیدی دارد و در بیشتر شهرها بسته به منبع تهیه‌ی آب آن شهر غالباً از 5/6 فراتر نمی‌رود، نوشیدن این آب نتایج فاجعه باری به دنبال دارد که البته با کمي‌‌ دقت می‌توان این نتایج را در جامعه‌ی بشری به چشم دید. پس نه آب لوله‌کشی شهری و نه آب های معدنی که عمدتاً درون بطری عرضه می‌شوند هیچ کدام قلیایی نیستند، در طبیعت هم که این آب ها به ندرت یافت می‌شود و در دسترس همگان نیست. برای آشامیدن آب قلیایی چه باید کرد؟

برای این منظور علم راه حلی اندیشیده است، نخستین بار دانشمندان ژاپنی دستگاهی ساختند که می‌تواند PH آب را تا حد مورد نیاز بدن بالا ببرد علاوه بر این که کارآیی‌های دیگر هم دارد. این مساله در درمان سرطان بسیار اهمیت دارد زیرا با غنی کردن بدن از اکسیژن این ماده‌ی حیاتی را در اختیار سلول‌های سالم قرار می‌دهد که در محیط آشوب زده‌ی بدن بتوانند به وظایف خود عمل کنند علاوه بر آن بیشتر تومورها در محیط کم اکسیژن می‌توانند رشد کنند و به سرعت تکثیر شوند.

قلیایی کردن بافت در مهار رشد و گسترش سلول‌های سرطانی تاثیر شگرفی می‌گذارد. در مورد آن چه که می‌خوریم نیز این مساله صدق می‌کند، حاصل متابولیسم مواد غذایی می‌تواند اسیدی یا قلیایی باشد.
نکته‌ی قابل توجه این است که قلیایی یا اسیدی بودن خود ماده‌ی غذایی مهم نیست بلکه متابولیسم ناشی از آن مهم است مثلاً خانواده‌ی مرکبات مانند لیمو ترش یا پرتقال میوه‌هایی اسیدی هستند اما متابولیسم آنها قلیایی است و بدن را قلیایی می‌کنند.

رژیم غذایی یک فرد سالم باید حدوداً هفتاد درصد از مواد قلیایی ساز و سی درصد از مواد اسیدی ساز تشکیل شده باشد. انواع گوشت‌های قرمز و سفید، لبنیات، غلات و قندهای تصفیه شده مانند قند و شکر و شیرینی و شکلات كه به طور روزمره از آنها استفاده می‌کنیم و سرآمد همه‌ی آنها نوشابه‌های گازدار جزو غذاهای اسیدساز هستند اما تنها میوه‌ها و سبزیجات جزو غذاهای قلیایی ساز به شمار می‌روند، بهتر است نگاهی به رژیم غذایی روزانه‌ی خود داشته باشید، آیا هفتاد درصد رژیم غذایی روزانه‌ی شما را میوه‌ها و سبزیجات تشکیل می‌دهند؟

اگر این گونه نیست چراغ هشدار سلامتی شما روشن است. اما هنگامي‌‌ که از سوخت و ساز مواد غذایی خاکستر اسیدی بیش از نیاز بدن حاصل می‌شود چه اتفاقی می‌افتد؟

کربوهیدرات ها و چربی‌ها اسید استیک و اسید لاکتیک تولید می‌کنند و پروتئین‌ها اسید سولفوریک و اسید فسفریک تولید می‌کنند (این دو اسید نیرومند علت مرگ ورزشکاران جوانی هستند که در رشته‌ی پرورش اندام رژیم تمام پروتئینی را در پیش می‌گیرند.) بدن نمی‌تواند این اسیدها را از راه کلیه‌ها و روده‌ی بزرگ دفع کند چون به این اندام‌ها آسیب می‌زنند بنابراین بهترین راه خنثی کردن آنهاست، برای خنثی کردن آنها بدن هیچ راهی به جز به کارگیری املاحی نظیر سدیم، منیزیم، پتاسیم و از همه مهمتر کلسیم ندارد. این املاح قليايي ساز از طریق منابع آنها یعنی استخوان ها تامین ‌می‌شوند.

زمانی که شما یک لیوان نوشابه‌ی گازدار با PH برابر با 3 را می‌نوشید PH خون سریعاً به سمت اسیدی شدن چرخش پیدا می‌کند اگر این اتفاق حتی به صورت جزیی بیفتد مرگ را به دنبال خواهد داشت بنابراین نیروی حیاتی که تمامیت وجودی انسان را به صورت هوشمند نگاهبانی می‌کند بلافاصله دستور برداشت کلسیم از استخوان‌ها را صادر می‌کند زیرا این نیرو باید به هر قیمت جلوی مرگ را بگیرد، اینجاست که بیماری خاموش قرن یعنی پوکی استخوان رفته رفته پدیدار می‌شود. وقتی ذخایر املاح بدن کاهش چشمگیر پیدا کند و یا اساساً از ابتدا در معرض کمبود باشد بدن اسیدی شده و دستگاه ایمنی ناتوان می‌شود و نهایتاً سرطان از راه می‌رسد.

در این شرایط و به ویژه در بیماری پوکی استخوان متخصصین توصیه‌ی بسیار عجیبی به بیماران می‌کنند و این توصیه‌ی بسیار غلط نیز به شکل ویژه‌ای شایع شده و به باور همگانی درآمده است و این توصیه نوشیدن شیر است. اگر این شیر ارگانیک باشد مشکلی نیست و می‌توان در صورت عدم زیاده‌روی در مصرف آن و همچنین نداشتن حساسیت به هضم آن به عنوان یک مکمل غذایی مصرف شود اما متاسفانه بخش عمده‌ی شیرهای مصرفی ما قابل استفاده نیستند.

همه‌‌ی گاوهای پرورشی با غذاهای هورمونی و آنتی‌بیوتیک ها تغذیه می‌شوند و به همین دلیل در شیر آنها انواع هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌های زیانبار برای انسان یافت می‌شود.

بدتر از آنها این است که این شیرها برای ماندگاری بیشتر هموژنیزه می‌شوند، ساختمان شیر در فرآیند هموژنیزه شدن دچار تغییر ساختار می‌شود، در این حالت شیر آنزیمي ‌‌به نام زانتین اکسیداز دارد که این آنزیم برای شریان های انسان خطرناک است و می‌تواند باعث بروز بیماری‌های قلبی شود البته بدن این آنزیم را در شیرهایی که هموژنیزه نشده‌اند دفع می‌کند. این شیرها می‌توانند گاهی سلول‌های انسولین‌ساز بتا در پانکراس را تخریب کنند و این هم می‌تواند از عوامل بروز دیابت باشد.
علاوه بر همه‌ی اینها این شیرها عامل بروز پوکی استخوان نیز هستند، درست است که شیر دارای مقادیری کلسیم است اما این کلسیم برای بدن قابل جذب نیست زیرا کلسیم برای جذب به منیزیم نیاز دارد و نسبت منیزیم به کلسیم شیر بسیار پایین است و چیزی حدود یک به ده میباشد . علاوه بر اینها PH شیر حدود 5/6 است که اسیدی است و بدن برای خنثی کردن این PH اسیدی مجبور است که از منابع کلسیم استخوان ها استفاده کند.

در بیماران سرطانی تنها شیر کاملاً ارگانیک به مقدار محدود مجاز میباشد و استفاده از شیرهای هموژنیزه به هیچ عنوان مجاز نیست.

میزان PH چند ماده معروف 
___________________

اسید باتری : 0.5
اسید کلریدریک : 1
اسید معده : 1.5 ~ 2
آبلیمو : 2.4
نوشابه : 2.5
سرکه : 2.9
پرتقال یا آبمیوه سیب : 3.5
رب گوجه فرنگی : 4
آبجو : 4.5 
باران اسیدی : 5
قهوه : 5 
چای : 5.5
ادرار : 6
شیر : 6.5 

آب خالص : 7

آب دهان فرد سالم : 6.5 ~ 7.4
خون : 7.34 ~ 7.45 
آب دریا : 7.7 ~ 8.3
صابون : 9 ~ 10
آمونیاک : 11.5 
مایع سفید کننده : 12.5
سود سوزآور : 13.5